Zasada "złotej godziny" wykorzystywana w fotografii krajobrazowej

Fotografia krajobrazowa - znacznie różniąca się od portretowej, reklamowej, produktowej lub

statycznej - rządzi się swoimi prawami i jako taka wymaga przestrzegania kilku podstawowych zasad. Jednym z najważniejszych elementów udanego zdjęcia pejzażowego jest odpowiednie światło, które w bardzo dużym stopniu decyduje o tym, czy dane ujęcie można zaliczyć do udanych czy też nie. Nawet najpiękniejszy krajobraz uwieczniony w ostrym popołudniowym słońcu straci swój cały urok i stanie płaski, nieatrakcyjny i banalny. Dlatego też wszystkim zwolennikom fotografowania krajobrazów polecam robienie zdjęć w tak zwanej złotej godzinie.

Czym jest owa tajemnicza złota godzina, do której tak chętnie odwołuje się fotografia krajobrazowa? Otóż jest to czas bezpośrednio po wschodzie słońca lub kilkadziesiąt minut przed jego zachodem. W tych dwóch okresach doby promienie z nisko zawieszonego źródła światła tworzą długie i delikatne cienie, które w przepiękny sposób podkreślają fotografowane szczegóły scenerii. Dodatkowo światło w owej złotej godzinie ma zdecydowanie cieplejszą barwę, co sprawia, iż uwieczniany krajobraz jest dużo bardziej przyjazny dla odbiorcy, niż ten fotografowany w ostrym świetle dnia.

Dodatkową zaletą fotografowania pejzażu w ściśle określonych godzinach jest możliwość uchwycenia niezwykle przepięknych widoków. Wykonywanie zdjęcia o świcie pozwala na uchwycenie kropel rosy lub porannej mgiełki, natomiast fotografowanie o zmierzchu pozwala zaobserwować rozkwitanie kwiatów i łagodne przechodzenie dnia w wieczorowa porę. Oba zjawiska mają w sobie tak dużą magię, iż nie wymagają żadnych późniejszych udoskonaleń.